Kees van der Zwaard in samenwerking met Stichting Mensbeeld
Ontroerend, liefdevol, mooi en intiem

Kun je blij zijn met een voorstelling over een verdrietig onderwerp?
Ik ben het. Omdat een verhaal verbijstering weer kan omzetten naar verwondering.
En verbondenheid. Lichter en daardoor scherper.

‘Kees van der Zwaard speelt een prachtige voorstelling over Alzheimer die zeer geschikt is om te spelen in een Alzheimercaf’é of zorginstelling.  Hier vindt u een korte filmimpressie van de voorstelling.

Kees laat op een gevoelige, realistische en ook humoristische wijze zien wat dementie betekent voor alle betrokkenen. Mensen met dementie en hun familieleden maar ook hulpverleners zullen zich herkennen in de verschillende situaties die de toeschouwers op respectvolle wijze worden gepresenteerd.’
‘Oud worden is mooi, oud zijn is moeilijk.’
Zo luidt een gezegde.
Maar soms is oud worden al moeilijk.

Bijvoorbeeld als Alzheimer aan je bestaan knaagt,
je leven steeds meer fragment wordt.

Alzheimer knaagt ook aan de mensen om je heen.
De mantel van zorg en liefde heeft zijn eigen gewicht.

Oud worden met Alzheimer?
Alleen maar moeilijk, niet meer mooi?
En is leven niet altijd fragmentarisch?

Met deze gedachten speelt Kees van der Zwaard in zijn voorstelling: Alzh…enzo…

Hij zit aan bar van het Alzheimer-Café.
Met verhalen en liedjes over zijn oom Kees en tante Marie.
Hij drinkt koffie, verlangt naar een borrel en een luisterend oor.