In De vrouw die alles had geeft kinder- en jeugdpsychiater Odette de Theije haar eigen verlieservaringen vorm. Aanleiding is de plotselinge dood van haar man, vier jaar geleden. In de voorstelling verbindt Odette herinneringen met spullen, vanuit het verlangen om alles en iedereen bij elkaar te houden. De vrouw die alles had is een pleidooi om mensen niet alleen te beoordelen op hun gedrag, maar om ieders eigen, unieke manier van rouwen te erkennen. Want rouw is de achterkant van liefde.